Türkiye çok karıştı. Tv haberlerinde, mermiden hızlı koştuğu için polislerin 2 metre uzaktan vuramadığı bir katil gördüm. Bu, silah üreticilerinin araştırması gereken bir mucize. Rus uçağı düşürüldü, tansiyon yükseldi, domates ucuzladı. Keşke çok sevdiğim patlıcan ucuzlasaydı.

Putin sertleşti. Türk hükümeti zor durumda kalınca, subaylar ve gazeteciler casusluktan tutuklandı. Muhalif TV kanalı kalmadı gibi. Bir kanalı 3 saat izledim, hiçbir şey anlamadım. Politik programların konukları, genellikle yaşlı insanlar. Sürekli, "Böyle bir şey olabilir mi?" diyorlardı. Onları dinlerken uykum geldi, kahve içmesem, programı sonuna kadar izleyemezdim. Program bitti, uykum kaçtı. Sinema filmi kadar uzun süren reklamlara dayanamadım; 4 tava, 1 fincan seti ve 10 ceviz fidanı satın aldım.

Sahte içkiden ölümler devam ediyor. Türkiye'deki Amerika temsilciliklerinin vatandaşlarına viski satma zamanı geldi. Türk arkadaşlarımın hediye ettiği viskileri çöpe atıyordum ama seçimden sonra o hediyeler de kesildi. Apartman görevlisi İmdat'ın çöplerimi karıştırdığını, "Pokus hocam, sana viski hediye etmiyorlar galiba, arkadaşlarını niye küstürdün?" diye çıkıştığında anladım. Çöpleri toplarken, türkü söylemiyor artık. İmdat, casus gibi, özel belge ve mektuplarımı yok etmek için eve kağıt öğütücüsü aldım.